Shkruan:
Xhafer Shatri
Miq e dashamire, sot familja jone ka humbur njerin prej shtyllave te saj, Farukun e Bacit Haxhi.
Ai vdiq pas nje semundjeje te rende e te gjate.
Me Farukun kemi qene moshatare dhe e kam pasur shokun me te mire te femijerise. Kemi luejt bashke, kemi shku ne shkolle dhe i kemi ruajte bagetine.
Por nuk kemi bere sherre bashke, sepse Bacuku nuk e donte sherrin.
Sa here hijsha ner ose mbi udhe, e kjo nuk ka ndodhe rralle, ai ndalej aty per aty dhe me thoshte: Shoq, udhambare pa mu ! Dhe shkonte ne pune te vet.
Por jemi dasht shume.
Krejt jeta e tij ishte nje perpjekje stoike per ta ndihmuar familjen, per t’i shkolluar vellezerit dhe motren. Pa u ankuar e pa u merrol asnjehere !
Kurre nga goja e tij nuk ka dale fjala e pahijshme.
Nje jete te tere ka punuar ne Presen e metaleve, ne Fabriken e autopjeseve «Ramiz Sadiku», ne Peje. Shpesh edhe nga dy nderrime ne dite, deri ne sterlodhje. Me nje qellim te vetem: me e nxjerre familjen nga gropa e zeze e skamjes.
Kur ‘u prishen kapuçat’ dhe Kosova mori rrugen e pandalshme drejt pavaresise, Bacuku ishte pjese e Fondit te Republikes per Lagjen e tij, «7 Shtatori», ne Peje. Ka qene punetor i madh, kembengules dhe i ndershem deri ne perkryemje.
Me 24 mars, 1999, kur filluan bombardimet dhe masakrimi i popullsise nga hordhite serbe, Bacuku i ngarkoi teshe e koteshe dhe, para se me u nise per Rozhaje, i tha familjes;
Pritmni pak se me duhet ta kryej nje obligim.
I mori me vete 700 markat e fundit qe i kishte mbledhur per Fondin e Republike, dhe shkoi ne seline e tij, ne Peje, i dorezoi te hollat dhe u kthy ne shpi, e mori familjen dhe bashke me te boten ne sy.
…
Bacuku, si ne, te gjithe, qe me fat : E pa Kosoven e lire dhe iu gezu Lirise si pak kush tjeter.
Sa here kam shku ne Peje, ne ndonje shitore, ne ndonje ent, por edhe nese e kam ndale ndokend ne rruge per ta pyet per çkadoqofte, kur ua thoja mbiemrin me thoshin : çka e ke Farukun ?
U thoja me krenari te ligjshme : e kam vella !
Nuk ka ndodhur njehere te vetme qe te mos me flasin per te dhe me fjalet me te zgjedhura e me te mira.
Me te drejte !
Sepse Bacuku ishte me ka krejt: engjull!
I bëfte drite gjithmone shpirti i tij i bardhe!
Lamtumire, Bacuk!
Falemnderit per gjithçka e sidomos per ate se ku te ka shkele kemba e ke nderu’, si askush tjeter, veten dhe Familjen tone.
Ke me na mungu shume dhe sa t’jete jeta !
PS
Bacuk, nuk m’vjen marre me t’thane se tu i shkru keta rreshta po kaje si femije.
Shkrimi është i mbrojtur, në rast kopjimi duhet të shënohet burimi dhe të mos ndryshohet përmbajtja e tij.
Be the first to comment