Shërbimi Informativ Kombëtar i Shqipërisë duhet ta bëjë publike dosjen e vrasjes së Sadri Ramqajt

Shkruan:
Gjokë Palokaj

Shërbimi Informativ Kombëtar i Shqipërisë, i din detajet e nuk i tregon, tash e 19 vjet prej se u mor Sadri Ramqaj nga banesa në Tiranë, më 18.10.1998 dhe qe nga atëherë asht i zhdukur se bashku me 347 000 DM
– Sadri Ramqaj, nga Istogu që jetonte në Zvicër;

Shoqata “Gurrat e Bardha” e mërgimtarëve nga Istogu që jetojnë në Zvicër, që nga viti 1991 e deri në fillim të 1998 ka tubu mjete financiare për ta ndihmu sistemin e arsimit në Komunën e Istogut, të cilat janë dorëzuar me përkushtim e pedanteri të skajshme. Qëllimi i themelimit të shoqatës, që nga fillimi, nuk ka qenë arsimi dhe ndihma humanitare në ketë drejtim, por qëllimi i padeklaruar në publik ka qenë, me ndejtë bashkë, me u tubu, me qenë afër njëri tjetrit, me u njoftë ma mirë mes veti dhe që të jemi së bashku për “ditë të vështira”, sepse kemi qenë të bindur se nuk do të ketë liri e shtet, pa luftë. Kjo nuk asht folë kurrë në publik.
Me fillimin e luftës në Kosovë, kemi ngritë mbi shoqatën një grup ekzekutiv (komision) prej 7 vetash, ku isha edhe unë, për ta vazhduar aktivitetin konform situatës në vendlindje. Thjesht për ta ndihmuar luftën dhe në mënyrë të organizuar të shkohet në Kosovë.
Komisioni ka caktu Sadri Ramqajn, oficer, për ti përgatitë armatimin dhe organizimin. Sadriu ka qenë në Bosnje dhe e ka seleksionu “mallin luftarak” dhe e ka porositë e shpesh ka lëvizë ne relacionin Zvicër- Tiranë. Këto mjete luftarake duhej të shkonin në bjeshkët e Istogut, përmes Sanxhakut.

Mërgimtarët e Kuvendit të Shoqatës, mërgimtarët tjerë të shumtë nga Istogu qe jetonin në Zvicër, Austri e Gjermani, kanë tubuar gjithsejt 347 000 DM, ne kohën shkurt-shtator 1998. Sadriut i janë dorëzu këto mjete në tranche të ndryshme, sipas ritmit të mbledhjes së tyre. Mjetet financiare janë deponu në Dardania Bank në Tiranë.

Për ta përmbush porosinë në Bosnje, kontoja bankare asht shprazë dhe mbyllë me 10.10.1998. Marrëveshja gojore ka qenë që të tërhiqen ma tepër mjete në rast nevoje dhe këto mjete të kompensohen nga qeveria, fondi i 3%.

Herën e fundit Sadriu ka pas kontakt me njërin nga veprimtarët në Zvicër me 17.10.1998, ku përmes telefonit ka deklaru se “…punët janë keq, shumë keq, tepër keq…”. Atë natë dhe më parë Sadriu asht taku me shumë politikan aktual dhe zyrtar të tashëm të shtetit të Kosovës.
Të nesërmen paradite herët, me 18.10.1998 Sadriu asht marrë nga banesa në mënyrë të qetë, pa kundërshtim dhe prej atëherë nuk dihet për fatin e tij. Marrjen, ndoshta kidnapimin e Sadriut e ka pa Arian Hasanaj, pronari i banesës në Tiranë.
Kur asht pyet shumë ma vonë Ariani, se kush e mori Sadriun, ai ka deklaru: “Unë kam fëmijë e mos më merrni në qafë…ju duhet ta dini se kush e ka marrë”, tue lan me kuptu se “shoqëruesit” e Sadriut kanë qenë të shërbimit informativ.

Malli luftarak shumë i sofistikuar, ka mbet në Bosnje. Sadriu asht zhduk me më se paku 347 000 DM, pa gjurmë tjera.

Shërbimi Informativ Kombëtar i Shqipërisë i din detalet dhe duhet të flet për të vërtetën.

Sadri Ramqaj, ka qenë njeri i besës, e me personalitetin e tij e ka meritu së paku një vorrë dinjitoz e mërgimtarët që kanë kontribuar financiarisht dhe me punë tjera, për përkushtimin e tyre, së paku ta din të vërtetën.

Për çdo detal të skajshëm, për hyrje daljet e financave, ka dokumentacion të shkruar me dorë ose makinë shtypi.

Burim: https://gazetashqiptari.com/sherbimi-informativ-kombetar-i-shqiperise-duhet-ta-beje-publike-dosjen-e-vrasjes-se-sadri-ramqajt/?fbclid=IwAR3OZbjsEODi8-AqG-ItAmbfjm3xgvXBI9Uq-QN4BcGw52AQxzyA9XbB6Wo

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*